Władca i Wojownicy - recenzja

Dziś krótka recenzja najnowszej książki Przemysława Żmudzkiego, której lekturę udało mi się właśnie zakończyć. Władca i wojownicy. Narracje o wodzach, drużynie i wojnach w najdawniejszej historiografii Polski i Rusi to dzieło nowe, bo z 2009 roku. Wydana została w prestiżowej serii Monografie Fundacji Nauki Polskiej, twarda okłaka, full wypas.

Autor porządkuje fakty literackie dotyczące wodzów i ich armii w literaturze wcześniejszego średniowiecza, nie tylko tytułowej polskiej i ruskiej, ale także normandzkiej (co na polskie warunki jest warte odntowania). Opisuje relacje łączące drużyny oraz rozprawia się z problemem młodych wojowników tzw. iuvenes. W sposób czytelny i prosty książka demaskuje błędy popełniane przez tradycyjną naukę (jak choćby opieranie się na liczbach podawanych w Gesta). Co ważne, książka trzyma się swoich założeń i analizowane jest jedynie piśmiennictwo, nie wdając się w polemikę z innymi źródłami. W ten sposób Władcy i wojownicy... nie roszczą sobie prawa do całej "prawdy" a jedynie do pewnej jej autonomicznej części rządzącej się własnymi średniowiecznymi zasadami.

Widoczny jest wyraźny wpływ twórczości Jacka Banaszkiewicza. Ale to oczywiście in plus!

To już kolejna w ostatnim czasie jaskółka zwiastująca, że w polskiej miediewistyce dobrze się dzieje.