Korzenica

Pozostajemy na wyspie Rana, podróżując na południowy wschód docieramy do miejscowości Garz (Gardziec), dawniej znanej także jako Korzenica (Karyntia wg zapisu Sakso Gramatyka, zaś Knytlingasaga podaje nazwę Karennz). To tu po upadku Arkony, książęta Jaromir i Tesław poddali się chrystianizacji i zostali lennikami duńskiego Władcy. Gród uznawany za stolicę polityczną plemienia Ranów.

Grodzisko dobrze się zachowało i nadal świetnie się prezentuje, do dziś górując nad miasteczkiem. Proszę spojrzeć na mapkę i porównać do współczesnych zabudowań.

Korzenica oprócz bycia grodem stołecznym słynęła także ze świątyni. Poświęcona była ona Rugiewitowi (Rinvit, wg przytoczonej już sagi) a także podrzędnym bóstwom Porenutowi i Porevitowi. Identyfikacja całej trójki do dziś stanowi nie lada problem dla badaczy mitologii słowiańskiej. Najsensowniejszą teorią wydaje się identyfikowanie Rugiewita, podobnie jak arkońskiego Świętowita jako lokalnych epitetów bóstwa gromowładnego Peruna. Nie wydaje się możliwe, żeby przy swoistej religijnej dyktaturze, odnotowanej przez kronikarzy, kapłani z Arkony tolerowali kult "Pana Rugii" w drugim co do ważności grodzie rańskim, jeżeli nie dotyczyłby tego samego bóstwa co czczone w Arkonie. Prawdopodobne wydaje się też tłumaczenie imienia Porenut na Pioruniec, co potwierdzałoby teorie o kulcie bóstwa piorunowego na wyspie Rana.

Powyżej panorama wnętrza grodziska, poniżej rozrysowany plan przedstawiający trzy domniemane budynki świątynne (I, II i III), których ślady znaleziono podczas wykopalisk w latach 20. i 30. zeszłego wieku.

Źródło: Leszek P. Słupecki, Slavonic pagan sanctuaries, Warszawa 1994

W kolejnym wpisie jeszcze trochę o Ranach.