Gadające kamienie

Kamienie runiczne są częstym widokiem przy skandynawskich drogach. Stoją niekiedy w tym samym miejscu od czasu powstania, tak jak na poniższym zdjęciu (Bække, południowa Jutlandia).

Niektóre z nich trafiły do muzeów, gdzie wykorzystane zostały innowacyjne metody prezentacji tych zabytków. Pierwszy taki widok zastaliśmy w muzeum w Hedeby. Zrobiło to na nas duże wrażenie. Runy na poniższym kamieniu są pokryte fluorescencyjną farbą, a na kamień skierowana jest wiązka ultrafioletu.

W odpowiednim czasie wiązka pada na wybrany fragment napisu, zsynchronizowany z głosem lektora, który odczytuje nam jego treść w dönsk tunga. Przy podstawie kamienia wyświetlają się trzy tłumaczenia tekstu: niemieckie, duńskie i angielskie. Jeszcze ciekawsze rzeczy dzieją się na kamieniu eksponowanym w muzeum w Randers. Kamień ten jest poświęcony pamięci mężczyzny, który zginął daleko od domu podczas jednej z wypraw. Historia opowiadana współczesnemu odbiorcy dzieje się... na nim. Krótka, oszczędna w formie animacja przedstawia wydarzenia, które spowodowały, że ktoś zechciał uczcić pamięć utraconego przyjaciela ryjąc runy na głazie. Byliśmy tak zafascynowani tym, co widzimy, że Czcibor uchwycił na zdjęciach końcowe fragmenty animacji, kiedy kamień "rozpada się", a runy "rozsypują się" na podłodze i trzeba im pomóc wrócić na miejsce.

Pozwoliłam sobie na chwilę dziecinnej zabawy i skacząc przy dźwiękach melodii (którą pamiętam do dziś) po rozsypanych na podłodze fragmentach tekstu ułożyłam go w całość :)

Trzeba przyznać, że taka prezentacja pisma runicznego jest ciekawą odmianą, tak dla dużych jak i małych odbiorców.

Dodane kilka minut później... Internet jest wielki! Animacja z Mejlbystenen jest na YouTube.