Kościół Najświętszego Salwatora

Patrząc na mapę dzisiejszego Krakowa trudno uwierzyć, że Kościół pw. Najświętszego Salwatora znajdował się we wczesnym średniowieczu na jego zachodnich peryferiach. Tradycja budownictwa sakralnego na wzgórzu św. Bronisławy, na którym posadowiony jest kościół sięga początków XII wieku.

Świątynia, którą widzimy na zdjęciu przez setki lat ulegała licznym zniszczeniom i przebudowom. Interesujące nas romańskie pozostałości widoczne na powierzchni ziemi zachowały się w fasadzie wschodniej i prezbiterium.

Freski pochodzą z XV stulecia.

Widoczne po obu stronach ołtarza przejścia to pozostałości wejść do nieistniejących już romańskich kaplic bocznych - północnej i południowej.

Miejsce ma interesującą przeszłość. Badania archeologiczne prowadzone w latach powojennych przez kilka zespołów badawczych przyniosły odkrycie murów dwóch starszych budowli, tzw. kościoła I i kościoła II (prawdopodobnie budowla II nie została ukończona). Zachowane ponad poziomem ziemi mury fasady wschodniej i prezbiterium stanowią pozostałości tzw. III kościoła. Z nim należy łączyć nieistniejące kaplice. Najmłodszy budynek romański był większy od obecnego, posiadał trzy nawy.
Zaskakuje fakt, że czas powstania trzech kościołów romańskich wydatowano na początek, połowę i schyłek XII stulecia (lub początek XIII wieku). To wskazuje na bardzo intensywną działalność budowlaną.
Udało nam się dostać do podziemi, by zerknąć na fundamenty. Niestety niepodpisane - u św. Wojciecha o to zadbano.

Wyobrażenie kościoła z końca XII lub początku XIII wieku według twórców filmu Kraków 1000 lat temu. Wirtualna rekonstrukcja.