Taśka

Dziś temat rzadko na Lucivo goszczący, czyli rekonstrukcje. 

Dotychczas przedmioty znane z literatury a określane jako sakwy/kaletki/portfele/torby pochodziły z warstw z XII- (Opole), XII/XIII- albo XIII-wiecznych (Wrocław). Tymczasem w literaturze (Pradzieje Wielkopolski. Od epoki kamienia do średniowiecza, red. Michał Kobusiewicz, Poznań 2008) pojawiło się novum - w samym jądrze państwa Piastów - w Gnieźnie i to w dodatku datowane na 1. połowę XI wieku. Bingo!

Próby nawiązania korespondencji z Muzeum Początków Państwa Polskiego gdzie artefakt miał być przechowywany okazały się daremne (wiele miesięcy później Muzeum udzieliło odpowiedzi kol. Wszeborowi). Tym większa radość w sercu zagościła, kiedy wraz z autorem późniejszej rekonstrukcji - kol. Thyrvaldem, odnaleźliśmy na odnowionej wystawie multimedialnej w owej placówce zabytek za szkłem gabloty. 

Rekonstrukcja dość hipotetyczna. 

Wymiar udało się ustalić na podstawie proporcji z XIII-wieczną skórzaną rekąwicą leżącą obok, która opisana jest w znanej pracy Pani Agnieszki Samsonowicz. Jak się później okazało odchylenie ok. 1 cm na każdy bok, czyli trafnie (wymiar oryginału 13,8 x 12 cm).

Pozostałe wątpliwe kwestie to mocowanie do pasa oraz zapięcie. 

Pierwszą sprawę udałoby się najprawdopodobniej bez problemu wyjaśnić, gdyby mieć dostęp do zabytku. Nie można wykluczyć braku jakiegokolwiek rozwiązania, jak w znacznej części tego typu znalezisk z Birki, Roswinkel, Nowogrodu czy Eide (vide galeria zdjęć na stronie Kramu Rudych). Wraz z twórcą rekonstrukcji zdecydowaliśmy się wybrnąć w najprostszy możliwy sposób, czyli tworząc nacięcia w skórze umożliwiające przewleczenie rzemienia/pasa

Kwestia zapięcia jest znacznie bardziej problematyczna. Wskazówką jest nieprzypadkowe rozcięcie na środku przedmiotu sugerujące przewlekanie jakiegoś elementu oraz rzemień, którego pokręcony szczątek zachował się w klapie. Połączenie tych faktów wraz z długotrwałym gapieniem się w zabytek zaowocowało efektem jak poniżej.