Nekroturystyka part 1

Planując majówkową wycieczkę grodziskową, napotykamy w Przewodniku Archeologicznym po Polsce wzmiankę o pawilonie archeologicznym w skansenie Muzeum Kultury Ludowej w Osieku. Czytamy "pawilon", oczami widzimy zgniły i zagrzybiały sarkofag w Wiślicy.

Cmentarzysko ciałopalne zostało odkryte przypadkowo w latach 70. XX wieku podczas wybierania piasku na wzgórzu Pracz w Osieku nad Notecią. Badania prowadzone były przez pięć sezonów przez archeologów z Muzeum im. Leona Wyczółkowskiego w Bydgoszczy. W ich wyniku odkryto 581 grobów ciałopalnych oraz 3 paleniska kremacyjne. W następstwie powyższego odkrycia, zdecydowano ulokować tam skansen etnograficzny, a nad samym cmentarzyskiem postawiono pawilon.

Cmentarzysko funkcjonowało od V wieku p.n.e., kiedy to grzebała się tam ludność kultury pomorskiej, następnie ludność kultury oksywskiej a na końcu Goci. W III wieku, kiedy ci ostatni wyruszyli na południe, nekropola po 700 latach użytkownia  została opuszczona.

Najbardziej spektakularna z mogił - 8 metrowa konstrukcja (na zdjęciu widoczna fragmentarycznie) zbudowana z kamieni. Składa się z 4 komór, w których umieszczono według szacunków od 8 do 14 urn. 

Groby kloszowe - urna ze szczątkami zmarłego przykryta jest większym naczyniem, odwórconym do góry dnem.

Popielnice kultury pomorskiej - twarzowa i domkowa. 

Pięknie zdobiony gar. Niestety nie odnotowaliśmy czy była to urna (lub wykorzystany jako urna) czy też zwyczajny pojemnik. 

A pawilon okazał się wyjątkowo schludnym obiektem.

Sam skansen też niczego sobie. Zwiedzanie całości tylko z przewodnikiem, trwa ok. godziny. Jedyny powód do narzekania to zbyt krótki czas spędzony nad ekspozycją archeologiczną, ale nie wykluczone, iż w dni niemajówkow, przy mniejszym ruchu turystycznym do tematu można podejść inaczej. 

Polecamy wycieczkę.